1	GEN 1:1	In principio creavit Deus cælum et terram.
2	GEN 1:2	Terra autem erat inanis et vacua, et tenebræ erant super faciem abyssi: et spiritus Dei ferebatur super aquas.
3	GEN 1:3	Dixitque Deus: Fiat lux. Et facta est lux.
4	GEN 1:4	Et vidit Deus lucem quod esset bona: et divisit lucem a tenebris.
5	GEN 1:5	Appellavitque lucem Diem, et tenebras Noctem: factumque est vespere et mane, dies unus.
6	GEN 1:6	Dixit quoque Deus: Fiat firmamentum in medio aquarum: et dividat aquas ab aquis.
7	GEN 1:7	Et fecit Deus firmamentum, divisitque aquas, quæ erant sub firmamento, ab his, quæ erant super firmamentum. Et factum est ita.
8	GEN 1:8	Vocavitque Deus firmamentum, Cælum: et factum est vespere et mane, dies secundus.
9	GEN 1:9	Dixit vero Deus: Congregentur aquæ, quæ sub cælo sunt, in locum unum: et appareat arida. Et factum est ita.
10	GEN 1:10	Et vocavit Deus aridam Terram, congregationesque aquarum appellavit Maria. Et vidit Deus quod esset bonum.
11	GEN 1:11	Et ait: Germinet terra herbam virentem, et facientem semen, et lignum pomiferum faciens fructum juxta genus suum, cujus semen in semetipso sit super terram. Et factum est ita.
12	GEN 1:12	Et protulit terra herbam virentem, et facientem semen juxta genus suum, lignumque faciens fructum, et habens unumquodque sementem secundum speciem suam. Et vidit Deus quod esset bonum.
13	GEN 1:13	Et factum est vespere et mane, dies tertius.
14	GEN 1:14	Dixit autem Deus: Fiant luminaria in firmamento cæli, et dividant diem ac noctem, et sint in signa et tempora, et dies et annos:
15	GEN 1:15	ut luceant in firmamento cæli, et illuminent terram. Et factum est ita.
16	GEN 1:16	Fecitque Deus duo luminaria magna: luminare majus, ut præesset diei: et luminare minus, ut præesset nocti: et stellas.
17	GEN 1:17	Et posuit eas in firmamento cæli, ut lucerent super terram,
18	GEN 1:18	et præessent diei ac nocti, et dividerent lucem ac tenebras. Et vidit Deus quod esset bonum.
19	GEN 1:19	Et factum est vespere et mane, dies quartus.
20	GEN 1:20	Dixit etiam Deus: Producant aquæ reptile animæ viventis, et volatile super terram sub firmamento cæli.
21	GEN 1:21	Creavitque Deus cete grandia, et omnem animam viventem atque motabilem, quam produxerant aquæ in species suas, et omne volatile secundum genus suum. Et vidit Deus quod esset bonum.
22	GEN 1:22	Benedixitque eis, dicens: Crescite, et multiplicamini, et replete aquas maris: avesque multiplicentur super terram.
23	GEN 1:23	Et factum est vespere et mane, dies quintus.
24	GEN 1:24	Dixit quoque Deus: Producat terra animam viventem in genere suo, jumenta, et reptilia, et bestias terræ secundum species suas. Factumque est ita.
25	GEN 1:25	Et fecit Deus bestias terræ juxta species suas, et jumenta, et omne reptile terræ in genere suo. Et vidit Deus quod esset bonum,
26	GEN 1:26	et ait: Faciamus hominem ad imaginem et similitudinem nostram: et præsit piscibus maris, et volatilibus cæli, et bestiis, universæque terræ, omnique reptili, quod movetur in terra.
27	GEN 1:27	Et creavit Deus hominem ad imaginem suam: ad imaginem Dei creavit illum, masculum et feminam creavit eos.
28	GEN 1:28	Benedixitque illis Deus, et ait: Crescite et multiplicamini, et replete terram, et subjicite eam, et dominamini piscibus maris, et volatilibus cæli, et universis animantibus, quæ moventur super terram.
29	GEN 1:29	Dixitque Deus: Ecce dedi vobis omnem herbam afferentem semen super terram, et universa ligna quæ habent in semetipsis sementem generis sui, ut sint vobis in escam:
30	GEN 1:30	et cunctis animantibus terræ, omnique volucri cæli, et universis quæ moventur in terra, et in quibus est anima vivens, ut habeant ad vescendum. Et factum est ita.
31	GEN 1:31	Viditque Deus cuncta quæ fecerat, et erant valde bona. Et factum est vespere et mane, dies sextus.
32	GEN 2:1	Igitur perfecti sunt cæli et terra, et omnis ornatus eorum.
33	GEN 2:2	Complevitque Deus die septimo opus suum quod fecerat: et requievit die septimo ab universo opere quod patrarat.
34	GEN 2:3	Et benedixit diei septimo, et sanctificavit illum, quia in ipso cessaverat ab omni opere suo quod creavit Deus ut faceret.
35	GEN 2:4	Istæ sunt generationes cæli et terræ, quando creata sunt, in die quo fecit Dominus Deus cælum et terram,
36	GEN 2:5	et omne virgultum agri antequam oriretur in terra, omnemque herbam regionis priusquam germinaret: non enim pluerat Dominus Deus super terram, et homo non erat qui operaretur terram:
37	GEN 2:6	sed fons ascendebat e terra, irrigans universam superficiem terræ.
38	GEN 2:7	Formavit igitur Dominus Deus hominem de limo terræ, et inspiravit in faciem ejus spiraculum vitæ, et factus est homo in animam viventem.
39	GEN 2:8	Plantaverat autem Dominus Deus paradisum voluptatis a principio, in quo posuit hominem quem formaverat.
40	GEN 2:9	Produxitque Dominus Deus de humo omne lignum pulchrum visu, et ad vescendum suave lignum etiam vitæ in medio paradisi, lignumque scientiæ boni et mali.
41	GEN 2:10	Et fluvius egrediebatur de loco voluptatis ad irrigandum paradisum, qui inde dividitur in quatuor capita.
42	GEN 2:11	Nomen uni Phison: ipse est qui circuit omnem terram Hevilath, ubi nascitur aurum:
43	GEN 2:12	et aurum terræ illius optimum est; ibi invenitur bdellium, et lapis onychinus.
44	GEN 2:13	Et nomen fluvii secundi Gehon; ipse est qui circumit omnem terram Æthiopiæ.
45	GEN 2:14	Nomen vero fluminis tertii, Tigris: ipse vadit contra Assyrios. Fluvius autem quartus, ipse est Euphrates.
46	GEN 2:15	Tulit ergo Dominus Deus hominem, et posuit eum in paradiso voluptatis, ut operaretur, et custodiret illum:
47	GEN 2:16	præcepitque ei, dicens: Ex omni ligno paradisi comede;
48	GEN 2:17	de ligno autem scientiæ boni et mali ne comedas: in quocumque enim die comederis ex eo, morte morieris.
49	GEN 2:18	Dixit quoque Dominus Deus: Non est bonum esse hominem solum: faciamus ei adjutorium simile sibi.
50	GEN 2:19	Formatis igitur Dominus Deus de humo cunctis animantibus terræ, et universis volatilibus cæli, adduxit ea ad Adam, ut videret quid vocaret ea: omne enim quod vocavit Adam animæ viventis, ipsum est nomen ejus.
51	GEN 2:20	Appellavitque Adam nominibus suis cuncta animantia, et universa volatilia cæli, et omnes bestias terræ: Adæ vero non inveniebatur adjutor similis ejus.
52	GEN 2:21	Immisit ergo Dominus Deus soporem in Adam: cumque obdormisset, tulit unam de costis ejus, et replevit carnem pro ea.
53	GEN 2:22	Et ædificavit Dominus Deus costam, quam tulerat de Adam, in mulierem: et adduxit eam ad Adam.
54	GEN 2:23	Dixitque Adam: Hoc nunc os ex ossibus meis, et caro de carne mea: hæc vocabitur Virago, quoniam de viro sumpta est.
55	GEN 2:24	Quam ob rem relinquet homo patrem suum, et matrem, et adhærebit uxori suæ: et erunt duo in carne una.
56	GEN 2:25	Erat autem uterque nudus, Adam scilicet et uxor ejus: et non erubescebant.
57	GEN 3:1	Sed et serpens erat callidior cunctis animantibus terræ quæ fecerat Dominus Deus. Qui dixit ad mulierem: Cur præcepit vobis Deus ut non comederetis de omni ligno paradisi?
58	GEN 3:2	Cui respondit mulier: De fructu lignorum, quæ sunt in paradiso, vescimur:
59	GEN 3:3	de fructu vero ligni quod est in medio paradisi, præcepit nobis Deus ne comederemus, et ne tangeremus illud, ne forte moriamur.
60	GEN 3:4	Dixit autem serpens ad mulierem: Nequaquam morte moriemini.
61	GEN 3:5	Scit enim Deus quod in quocumque die comederitis ex eo, aperientur oculi vestri, et eritis sicut dii, scientes bonum et malum.
62	GEN 3:6	Vidit igitur mulier quod bonum esset lignum ad vescendum, et pulchrum oculis, aspectuque delectabile: et tulit de fructu illius, et comedit: deditque viro suo, qui comedit.
63	GEN 3:7	Et aperti sunt oculi amborum; cumque cognovissent se esse nudos, consuerunt folia ficus, et fecerunt sibi perizomata.
64	GEN 3:8	Et cum audissent vocem Domini Dei deambulantis in paradiso ad auram post meridiem, abscondit se Adam et uxor ejus a facie Domini Dei in medio ligni paradisi.
65	GEN 3:9	Vocavitque Dominus Deus Adam, et dixit ei: Ubi es?
66	GEN 3:10	Qui ait: Vocem tuam audivi in paradiso, et timui, eo quod nudus essem, et abscondi me.
67	GEN 3:11	Cui dixit: Quis enim indicavit tibi quod nudus esses, nisi quod ex ligno de quo præceperam tibi ne comederes, comedisti?
68	GEN 3:12	Dixitque Adam: Mulier, quam dedisti mihi sociam, dedit mihi de ligno, et comedi.
69	GEN 3:13	Et dixit Dominus Deus ad mulierem: Quare hoc fecisti? Quæ respondit: Serpens decepit me, et comedi.
70	GEN 3:14	Et ait Dominus Deus ad serpentem: [Quia fecisti hoc, maledictus es inter omnia animantia, et bestias terræ: super pectus tuum gradieris, et terram comedes cunctis diebus vitæ tuæ.
71	GEN 3:15	Inimicitias ponam inter te et mulierem, et semen tuum et semen illius: ipsa conteret caput tuum, et tu insidiaberis calcaneo ejus.]
72	GEN 3:16	Mulieri quoque dixit: Multiplicabo ærumnas tuas, et conceptus tuos: in dolore paries filios, et sub viri potestate eris, et ipse dominabitur tui.
73	GEN 3:17	Adæ vero dixit: Quia audisti vocem uxoris tuæ, et comedisti de ligno, ex quo præceperam tibi ne comederes, maledicta terra in opere tuo: in laboribus comedes ex ea cunctis diebus vitæ tuæ.
74	GEN 3:18	Spinas et tribulos germinabit tibi, et comedes herbam terræ.
75	GEN 3:19	In sudore vultus tui vesceris pane, donec revertaris in terram de qua sumptus es: quia pulvis es et in pulverem reverteris.
76	GEN 3:20	Et vocavit Adam nomen uxoris suæ, Heva: eo quod mater esset cunctorum viventium.
77	GEN 3:21	Fecit quoque Dominus Deus Adæ et uxori ejus tunicas pelliceas, et induit eos:
78	GEN 3:22	et ait: Ecce Adam quasi unus ex nobis factus est, sciens bonum et malum: nunc ergo ne forte mittat manum suam, et sumat etiam de ligno vitæ, et comedat, et vivat in æternum.
79	GEN 3:23	Et emisit eum Dominus Deus de paradiso voluptatis, ut operaretur terram de qua sumptus est.
80	GEN 3:24	Ejecitque Adam: et collocavit ante paradisum voluptatis cherubim, et flammeum gladium, atque versatilem, ad custodiendam viam ligni vitæ.
81	GEN 4:1	Adam vero cognovit uxorem suam Hevam, quæ concepit et peperit Cain, dicens: Possedi hominem per Deum.
82	GEN 4:2	Rursumque peperit fratrem ejus Abel. Fuit autem Abel pastor ovium, et Cain agricola.
83	GEN 4:3	Factum est autem post multos dies ut offerret Cain de fructibus terræ munera Domino.
84	GEN 4:4	Abel quoque obtulit de primogenitis gregis sui, et de adipibus eorum: et respexit Dominus ad Abel, et ad munera ejus.
85	GEN 4:5	Ad Cain vero, et ad munera illius non respexit: iratusque est Cain vehementer, et concidit vultus ejus.
86	GEN 4:6	Dixitque Dominus ad eum: Quare iratus es? et cur concidit facies tua?
87	GEN 4:7	nonne si bene egeris, recipies: sin autem male, statim in foribus peccatum aderit? sed sub te erit appetitus ejus, et tu dominaberis illius.
88	GEN 4:8	Dixitque Cain ad Abel fratrem suum: Egrediamur foras. Cumque essent in agro, consurrexit Cain adversus fratrem suum Abel, et interfecit eum.
89	GEN 4:9	Et ait Dominus ad Cain: Ubi est Abel frater tuus? Qui respondit: Nescio: num custos fratris mei sum ego?
90	GEN 4:10	Dixitque ad eum: Quid fecisti? vox sanguinis fratris tui clamat ad me de terra.
91	GEN 4:11	Nunc igitur maledictus eris super terram, quæ aperuit os suum, et suscepit sanguinem fratris tui de manu tua.
92	GEN 4:12	Cum operatus fueris eam, non dabit tibi fructus suos: vagus et profugus eris super terram.
93	GEN 4:13	Dixitque Cain ad Dominum: Major est iniquitas mea, quam ut veniam merear.
94	GEN 4:14	Ecce ejicis me hodie a facie terræ, et a facie tua abscondar, et ero vagus et profugus in terra: omnis igitur qui invenerit me, occidet me.
95	GEN 4:15	Dixitque ei Dominus: Nequaquam ita fiet: sed omnis qui occiderit Cain, septuplum punietur. Posuitque Dominus Cain signum, ut non interficeret eum omnis qui invenisset eum.
96	GEN 4:16	Egressusque Cain a facie Domini, habitavit profugus in terra ad orientalem plagam Eden.
97	GEN 4:17	Cognovit autem Cain uxorem suam, quæ concepit, et peperit Henoch: et ædificavit civitatem, vocavitque nomen ejus ex nomine filii sui, Henoch.
98	GEN 4:18	Porro Henoch genuit Irad, et Irad genuit Maviaël, et Maviaël genuit Mathusaël, et Mathusaël genuit Lamech.
99	GEN 4:19	Qui accepit duas uxores, nomen uni Ada, et nomen alteri Sella.
100	GEN 4:20	Genuitque Ada Jabel, qui fuit pater habitantium in tentoriis, atque pastorum.