3	GEN 1:3	I Bóg powiedział: Niech stanie się światłość. I stała się światłość.
4	GEN 1:4	Bóg widział, że światłość była dobra. I oddzielił Bóg światłość od ciemności.
5	GEN 1:5	I nazwał Bóg światłość dniem, a ciemność nazwał nocą. I nastał wieczór i poranek, dzień pierwszy.
7	GEN 1:7	I uczynił Bóg firmament, i oddzielił wody, które są pod firmamentem, od wód, które są nad firmamentem. I tak się stało.
8	GEN 1:8	I Bóg nazwał firmament niebem. I nastał wieczór i poranek, dzień drugi.
9	GEN 1:9	Potem Bóg powiedział: Niech się zbiorą w jednym miejscu wody, które są pod niebem, i niech się ukaże sucha powierzchnia. I tak się stało.
10	GEN 1:10	I Bóg nazwał suchą powierzchnię ziemią, a zbiorowisko wód – morzami. I Bóg widział, że to było dobre.
11	GEN 1:11	Potem Bóg powiedział: Niech ziemia zrodzi trawę, rośliny wydające nasiona i drzewo urodzajne przynoszące owoc według swego rodzaju, którego nasienie będzie w nim na ziemi. I tak się stało.
12	GEN 1:12	I ziemia wydała trawę, rośliny wydające nasienie według swego rodzaju i drzewo przynoszące owoc, w którym było nasienie według swego rodzaju. I Bóg widział, że to było dobre.
13	GEN 1:13	I nastał wieczór i poranek, dzień trzeci.
15	GEN 1:15	I niech będą światłami na firmamencie nieba, aby świeciły nad ziemią. I tak się stało.
16	GEN 1:16	I Bóg uczynił dwa wielkie światła: światło większe, aby rządziło dniem, i światło mniejsze, aby rządziło nocą, oraz gwiazdy.
17	GEN 1:17	I Bóg umieścił je na firmamencie nieba, aby świeciły nad ziemią;
18	GEN 1:18	I żeby rządziły dniem i nocą, i oddzielały światłość od ciemności. I Bóg widział, że to było dobre.
19	GEN 1:19	I nastał wieczór i poranek, dzień czwarty.
21	GEN 1:21	I Bóg stworzył wielkie wieloryby i wszelkie pływające istoty żywe, które hojnie wydały wody, według ich rodzaju oraz wszelkie ptactwo skrzydlate według jego rodzaju. I Bóg widział, że to było dobre.
23	GEN 1:23	I nastał wieczór i poranek, dzień piąty.
24	GEN 1:24	Bóg powiedział też: Niech ziemia wyda istoty żywe według swego rodzaju: bydło, zwierzęta pełzające i zwierzęta ziemi według swego rodzaju. I tak się stało.
25	GEN 1:25	I Bóg uczynił zwierzęta ziemi według swego rodzaju i bydło według swego rodzaju, i wszelkie zwierzęta, które pełzają po ziemi według swego rodzaju. I Bóg widział, że to było dobre.
28	GEN 1:28	I Bóg błogosławił im. Potem Bóg powiedział do nich: Bądźcie płodni i rozmnażajcie się, napełniajcie ziemię i czyńcie ją sobie poddaną; panujcie nad rybami morskimi i nad ptactwem niebieskim, i nad wszelkimi zwierzętami, które poruszają się po ziemi.
29	GEN 1:29	I Bóg powiedział: Oto dałem wam wszelkie rośliny wydające z siebie nasienie, które są na powierzchni całej ziemi, i wszelkie drzewo mające owoc drzewa, wydające z siebie nasienie – będą one dla was pokarmem.
30	GEN 1:30	I wszelkim zwierzętom ziemi, i wszelkiemu ptactwu niebieskiemu, i wszystkiemu, co pełza po ziemi i ma w sobie życie, pokarmem będą wszelkie rośliny zielone. I tak się stało.
31	GEN 1:31	I Bóg widział wszystko, co uczynił, a było to bardzo dobre. I nastał wieczór i poranek, dzień szósty.
34	GEN 2:3	I Bóg błogosławił siódmy dzień, i poświęcił go, bo w nim odpoczął od wszelkiego swego dzieła, które Bóg stworzył i uczynił.
38	GEN 2:7	Wtedy PAN Bóg ukształtował człowieka z prochu ziemi i tchnął w jego nozdrza tchnienie życia. I człowiek stał się żywą duszą.
40	GEN 2:9	I wywiódł PAN Bóg z ziemi wszelkie drzewa miłe dla oka i których owoce były dobre do jedzenia oraz drzewo życia pośrodku ogrodu i drzewo poznania dobra i zła.
47	GEN 2:16	I rozkazał PAN Bóg człowiekowi: Możesz jeść do woli z każdego drzewa ogrodu;
50	GEN 2:19	I ukształtował PAN Bóg z ziemi wszelkie zwierzęta polne i wszelkie ptactwo niebieskie, i przyprowadził je do Adama, aby zobaczyć, jak je nazwie; a jak Adam nazwał każdą istotę żywą, taka była jej nazwa.
51	GEN 2:20	I Adam nadał nazwy wszelkiemu bydłu i ptactwu niebieskiemu, i wszelkim zwierzętom polnym. Dla Adama jednak nie znalazła się pomoc odpowiednia dla niego.
53	GEN 2:22	I z tego żebra, które PAN Bóg wyjął z Adama, utworzył kobietę i przyprowadził ją do Adama.
54	GEN 2:23	I Adam powiedział: To teraz jest kość z moich kości i ciało z mojego ciała; dlatego będzie nazwana kobietą, bo z mężczyzny została wzięta.
56	GEN 2:25	I oboje, Adam i jego żona, byli nadzy, a nie wstydzili się.
58	GEN 3:2	I kobieta odpowiedziała wężowi: Możemy jeść owoce z drzew tego ogrodu;
60	GEN 3:4	I wąż powiedział do kobiety: Na pewno nie umrzecie;
63	GEN 3:7	I otworzyły się im obojgu oczy i poznali, że są nadzy. Spletli więc liście figowe i zrobili sobie przepaski.
64	GEN 3:8	Wtedy usłyszeli głos PANA Boga chodzącego po ogrodzie w powiewie dziennym. I Adam, i jego żona ukryli się przed obliczem PANA Boga wśród drzew ogrodu.
65	GEN 3:9	I PAN Bóg zawołał na Adama, i zapytał go: Gdzie jesteś?
69	GEN 3:13	PAN Bóg zapytał kobietę: Co zrobiłaś? I odpowiedziała kobieta: Wąż mnie zwiódł i zjadłam.
71	GEN 3:15	I wprowadzę nieprzyjaźń między tobą a kobietą, między twoim potomstwem a jej potomstwem. Ono zrani ci głowę, a ty zranisz mu piętę.
76	GEN 3:20	I Adam nadał swojej żonie imię Ewa, bo ona była matką wszystkich żyjących.
77	GEN 3:21	I PAN Bóg sporządził dla Adama i jego żony odzienie ze skór i przyodział ich.
81	GEN 4:1	Potem Adam obcował ze swoją żoną Ewą, a ta poczęła i urodziła Kaina. I powiedziała: Otrzymałam mężczyznę od PANA.
82	GEN 4:2	I urodziła jeszcze jego brata Abla. Abel był pasterzem owiec, a Kain był rolnikiem.
88	GEN 4:8	I Kain rozmawiał ze swoim bratem Ablem. A gdy byli na polu, Kain powstał przeciwko swemu bratu Ablowi i zabił go.
95	GEN 4:15	PAN mu odpowiedział: Zaprawdę, ktokolwiek zabije Kaina, poniesie siedmiokrotną zemstę. I nałożył PAN na Kaina piętno, aby nie zabił go nikt, kto by go spotkał.
97	GEN 4:17	I Kain obcował ze swoją żoną, a ona poczęła i urodziła Henocha. Zbudował też miasto i nazwał je imieniem swego syna – Henoch.
98	GEN 4:18	Henochowi urodził się Irad, a Irad spłodził Mechujaela, a Mechujael spłodził Matuszaela, a Matuszael spłodził Lameka.
99	GEN 4:19	I Lamek pojął sobie dwie żony. Imię jednej było Ada, a drugiej – Silla.
103	GEN 4:23	I Lamek powiedział swym żonom, Adzie i Silli: Słuchajcie mego głosu, żony Lameka, posłuchajcie moich słów; zabiłem mężczyznę za zranienie mnie i młodzieńca za siniec.
105	GEN 4:25	I Adam znów obcował ze swoją żoną, a ona urodziła syna i nadała mu imię Set, mówiąc: Dał mi Bóg inne potomstwo za Abla, którego zabił Kain.
135	GEN 5:29	I nadał mu imię Noe, mówiąc: Ten nas pocieszy w naszej pracy i w trudzie naszych rąk, z powodu ziemi, którą PAN przeklął.
141	GEN 6:3	I powiedział PAN: Mój duch nie będzie na zawsze się spierał z człowiekiem, bo jest on ciałem. Będzie więc jego dni sto dwadzieścia lat.
145	GEN 6:7	I PAN powiedział: Zgładzę z powierzchni ziemi człowieka, którego stworzyłem, zarówno człowieka, jak i bydło, zwierzęta pełzające i ptactwo niebieskie, bo żałuję, że ich uczyniłem.
147	GEN 6:9	To są dzieje rodu Noego: Noe był człowiekiem sprawiedliwym i doskonałym w swoich czasach. I Noe chodził z Bogiem.
151	GEN 6:13	I Bóg powiedział do Noego: Nadszedł koniec wszelkiego ciała przed moim obliczem, bo ziemia przez nie jest pełna nieprawości; wytracę je więc wraz z ziemią.
157	GEN 6:19	I ze wszystkich zwierząt wszelkiego ciała po jednej parze wprowadzisz do arki, aby uchowały się z tobą żywe, będą to samiec i samica.
160	GEN 6:22	I Noe tak uczynił. Zrobił wszystko tak, jak mu Bóg rozkazał.
167	GEN 7:7	I wszedł Noe, a z nim jego synowie, jego żona i żony jego synów do arki ze względu na wody potopu.
172	GEN 7:12	I deszcz padał na ziemię czterdzieści dni i czterdzieści nocy.
175	GEN 7:15	I tak weszły do Noego do arki, po parze z każdego ciała, w którym było tchnienie życia.
176	GEN 7:16	A te, które weszły, samiec i samica z każdego ciała weszły, jak mu Bóg rozkazał. I zamknął PAN za nim drzwi.
179	GEN 7:19	I wody bardzo się wzmogły nad ziemią, i zakryły wszystkie wysokie góry, które były pod całym niebem.
186	GEN 8:2	I źródła głębi i okna nieba zamknęły się, i deszcz z nieba został zatrzymany.
188	GEN 8:4	I arka osiadła na górach Ararat w siódmym miesiącu, siedemnastego dnia tego miesiąca.
189	GEN 8:5	A wody opadały nadal aż do dziesiątego miesiąca. I w dziesiątym miesiącu, pierwszego dnia, ukazały się szczyty gór.
191	GEN 8:7	I wypuścił kruka, który wylatywał i wracał, aż wyschły wody na ziemi.
195	GEN 8:11	I gołębica wróciła do niego pod wieczór, a oto w dziobie zerwany liść oliwny. Tak Noe poznał, że wody opadły z powierzchni ziemi.
199	GEN 8:15	I Bóg powiedział do Noego:
205	GEN 8:21	I PAN poczuł miłą woń, i PAN powiedział w swoim sercu: Nie będę więcej przeklinał ziemi z powodu człowieka, bo myśl serca człowieka jest zła od jego młodości. Nie wytracę więcej wszystkiego, co żyje, jak teraz uczyniłem.
207	GEN 9:1	I Bóg błogosławił Noego i jego synów, i powiedział im: Bądźcie płodni i rozmnażajcie się, i napełniajcie ziemię.
216	GEN 9:10	I z wszelką żywą istotą, która jest z wami, z ptactwem, bydłem oraz z wszelkim zwierzęciem ziemi, które jest z wami, od wszystkich, które wyszły z arki, aż do każdego zwierzęcia ziemi.
218	GEN 9:12	I Bóg powiedział: To jest znak przymierza, które ja ustanawiam między mną a wami i między wszelką żywą istotą, która jest z wami, na wieczne pokolenia.
220	GEN 9:14	I stanie się, gdy wzbudzę obłok nad ziemią, że ukaże się łuk na obłoku;
221	GEN 9:15	I wspomnę na moje przymierze, które jest między mną a wami oraz wszelką żywą istotą cielesną. Nie będzie już więcej wód potopu, który miałby zniszczyć wszelkie ciało.
223	GEN 9:17	I Bóg powiedział do Noego: To jest znak przymierza, które ustanowiłem między mną a wszelkim ciałem, które jest na ziemi.
231	GEN 9:25	I powiedział: Niech będzie przeklęty Kanaan, będzie sługą sług swoich braci.
234	GEN 9:28	I Noe żył po potopie trzysta pięćdziesiąt lat.
235	GEN 9:29	I wszystkich dni Noego było dziewięćset pięćdziesiąt lat i umarł.
251	GEN 10:16	I Jebusytów, Amorytów, i Girgaszytów;
252	GEN 10:17	I Chiwwitów, Arkitów, i Sinitów;
253	GEN 10:18	I Arwadytów, Semarytów, i Chamatytów. A potem rozproszyły się rody Kananejczyków.
270	GEN 11:3	I mówili jeden do drugiego: Chodźcie, zróbmy cegły i wypalmy je w ogniu; i mieli cegłę zamiast kamienia, a smołę zamiast zaprawy.
273	GEN 11:6	I PAN powiedział: Oto lud jest jeden i wszyscy mają jeden język, a jest to dopiero początek ich dzieła. Teraz nic nie powstrzyma ich od wykonania tego, co zamierzają uczynić.
275	GEN 11:8	I tak PAN rozproszył ich stamtąd po całej powierzchni ziemi; i przestali budować miasto.
276	GEN 11:9	Dlatego nazwano je Babel, bo tam PAN pomieszał język całej ziemi. I stamtąd PAN rozproszył ich po całej powierzchni ziemi.
295	GEN 11:28	I Haran umarł za życia swego ojca Teracha w ziemi swego urodzenia, w Ur chaldejskim.
296	GEN 11:29	I Abram, i Nachor pojęli sobie żony: imię żony Abrama było Saraj, a imię żony Nachora – Milka. Była ona córką Harana, ojca Milki i Jeski.
298	GEN 11:31	I Terach wziął swego syna Abrama i swego wnuka Lota, syna Harana, i swoją synową Saraj, żonę swego syna Abrama; i wyruszyli razem z Ur chaldejskiego, aby udać się do ziemi Kanaan. Gdy przybyli do Charanu, zamieszkali tam.
299	GEN 11:32	I dni Teracha było dwieście pięć lat, i umarł w Charanie.
300	GEN 12:1	I PAN powiedział do Abrama: Wyjdź z twojej ziemi i od twojej rodziny, i z domu twego ojca do ziemi, którą ci pokażę.
302	GEN 12:3	I będę błogosławił tym, którzy tobie będą błogosławić; a tych, którzy przeklinają ciebie, będę przeklinać. W tobie będą błogosławione wszystkie narody ziemi.
304	GEN 12:5	I Abram wziął swoją żonę Saraj, Lota, syna brata swego, i cały dobytek, który zgromadzili, i dusze, które nabyli w Charanie, i wyszli, aby udać się do ziemi Kanaan; i przybyli do ziemi Kanaan.
306	GEN 12:7	I PAN ukazał się Abramowi, i powiedział: Twemu potomstwu dam tę ziemię. I Abram zbudował tam ołtarz dla PANA, który mu się ukazał.
314	GEN 12:15	Ujrzeli ją też dostojnicy faraona i chwalili ją przed nim. I zabrano tę kobietę do domu faraona.
319	GEN 12:20	I faraon rozkazał o nim swoim ludziom, i odprawili go wraz z żoną i wszystkim, co było jego.
322	GEN 13:3	I szedł, robiąc postoje, od południa aż do Betel, do tego miejsca, gdzie poprzednio był jego namiot, między Betel a Aj;
326	GEN 13:7	I wynikła sprzeczka między pasterzami stad Abrama a pasterzami stad Lota. Kananejczycy i Peryzzyci mieszkali wówczas na tej ziemi.
330	GEN 13:11	Lot wybrał więc sobie całą tę równinę nad Jordanem i udał się na wschód. I rozłączyli się bracia jeden od drugiego.
333	GEN 13:14	I PAN powiedział do Abrama, gdy Lot już odłączył się od niego: Podnieś teraz swe oczy i spójrz z miejsca, na którym teraz jesteś, na północ i na południe, na wschód i na zachód.