86	GEN 4:6	І сказаў ГОСПАД Каіну: “Чаму ты загневаўся і чаму пахілілася аблічча тваё?
317	GEN 12:18	І паклікаў фараон Абрама, і сказаў [яму]: “Што ты мне зрабіў? Чаму не сказаў мне, што яна — жонка твая?
318	GEN 12:19	Чаму ты казаў: “яна — сястра мая”, і я ўзяў яе сабе за жонку? Вось табе жонка твая, бяры і ідзі!”
438	GEN 18:13	І сказаў ГОСПАД Абрагаму: “Чаму сьмяялася Сара, кажучы: “Няўжо я сапраўды магу нарадзіць, калі я старая?”
505	GEN 20:9	I паклікаў Абімэлех Абрагама, і сказаў яму: “Што ты нам нарабіў? Чым зграшыў я супраць цябе, што ты навёў на мяне і на валадарства маё грэх вялікі? Учынкі, якія ня робяць, ты зрабіў мне”.
615	GEN 24:23	і сказаў: “Чыя ты дачка? Скажы мне. Ці ёсьць у доме бацькі твайго месца для нас, каб начаваць?”
623	GEN 24:31	I сказаў [Ляван]: “Увайдзі, дабраслаўлёны ГОСПАДАМ. Чаму ты стаіш на двары? Я падрыхтаваў дом і месца для вярблюдаў”.
639	GEN 24:47	І я запытаўся ў яе і сказаў: “Чыя ты дачка?” Яна сказала: “Дачка Бэтуэля, сына Нахора, якога нарадзіла яму Мілька”. I надзеў я колца ў нос ейны, і бранзалеты на рукі ейныя.
720	GEN 26:27	I сказаў ім Ісаак: “Чаму вы прыйшлі да мяне, вы ж зьненавідзелі мяне і выслалі мяне ад сябе?”
821	GEN 29:25	I сталася раніцаю, што вось, гэта Лея. I сказаў [Якуб] Лявану: “Што ты зрабіў мне? Ці не за Рахель я служыў у цябе? Чаму ж ты ашукаў мяне?”
901	GEN 31:27	Чаму ты патаемна ўцёк, і абакраў мяне, і не сказаў мне? І я адпусьціў бы цябе з радасьцю і сьпевамі, з бубнамі і гусьлямі.
946	GEN 32:18	I загадаў першаму, кажучы: “Калі сустрэне цябе Эзаў, брат мой, і спытаецца ў цябе, кажучы: “Чый ты і куды ідзеш? І чыё гэта перад абліччам тваім?”
1144	GEN 38:24	І сталася, што праз тры месяцы паведамілі Юдзе, кажучы: “Чужаложыла Тамар, нявестка твая, і нават яна цяжарная ад распусты”. I сказаў Юда: “Вывядзіце яе, і няхай будзе спаленая”.
1180	GEN 40:7	I спытаўся ён у ўрадоўцаў фараона, што былі пад вартаю з ім у доме пана ягонага, кажучы: “Чаму абліччы вашыя сёньня [маюць] благі выгляд?”
1329	GEN 44:4	Яны выйшлі з гораду, не адыйшлі далёка, і Язэп сказаў загадчыку дому свайго: “Устань, ганіся за тымі людзьмі, і дагоніш іх, і скажаш ім: ‘Чаму вы адплацілі ліхам за дабро?
13950	PSA 2:1	Чаму бунтуюцца народы, і плямёны задумваюць марнае?
14053	PSA 10:1	Чаму стаіш здалёк, ГОСПАДЗЕ, хаваешся ў часе трывогі?
14065	PSA 10:13	Чаму бязбожнік пагарджае Богам, кажучы ў сэрцы сваім: “Ты ня будзеш шукаць [гэтага]”?
14071	PSA 11:1	Кіраўніку хору. Давіда. У ГОСПАДЗЕ маю надзею. Чаму вы кажаце душы маёй: “Уцякаючы, уцякай на горы вашыя, як птушка?”
14129	PSA 17:14	ад сьмяротных [людзей] — Тваёй рукой, ГОСПАДЗЕ, ад сьмяротных [людзей] веку гэтага. Частка іхняя – ў гэтым жыцьці, і чэрава іхняе Ты са скарбніцы Тваёй напаўняеш, яны насычаюць сыноў сваіх, і лішак свой пакідаюць дзецям сваім.
14223	PSA 22:3	Божа мой, Божа мой! Чаму Ты пакінуў мяне, аддаліўся ад збаўленьня майго, ад словаў стагнаньня майго?
14587	PSA 42:7	Чаму ты сумуеш, душа мая? Чаму ў-ва мне ты трывожышся? Спадзявайся на Бога, бо яшчэ будзеш славіць Яго, збаўленьне аблічча майго і Бога майго.
14591	PSA 42:11	Да Бога кажу я: “Скала мая! Чаму Ты забыўся пра мяне? Чаму я ў суме хаджу ад уціску ворагаў?”
14592	PSA 42:12	Як рана ў костках маіх, зьневажалі мяне ворагі мае, гаворачы мне цэлы дзень: “Дзе Бог твой?” Чаму ты сумуеш, душа мая? Чаму ў-ва мне ты трывожышся? Спадзявайся на Бога, бо яшчэ будзеш славіць Яго, збаўленьне аблічча майго і Бога майго!
14594	PSA 43:2	Бо Ты — Бог мой, апора мая. Чаму Ты пакінуў мяне? Чаму я ў суме хаджу ад уціску ворагаў?
14597	PSA 43:5	Чаму ты сумуеш, душа мая? Чаму ў-ва мне ты трывожышся? Бо яшчэ будзеш славіць Яго, збаўленьне аблічча майго і Бога майго!
14622	PSA 44:25	Збудзіся! Чаму сьпіш, Госпадзе? Абудзіся, не пакінь нас навекі!
14623	PSA 44:26	Чаму Ты хаваеш аблічча Тваё, забываешся на пакуты і прыгнечаньне нашае?
14682	PSA 49:3	Чуйце гэта, усе народы! Прыхіліце вуха, усе жыхары веку гэтага!
14700	PSA 49:21	ён пойдзе за пакаленьнем бацькоў сваіх, што ня ўбачаць ніколі сьвятла. Чалавек у славе і без разуменьня падобны да скаціны, што на зарэз.
14970	PSA 68:18	Чаму глядзіце з зайздрасьцю, горы шматверхія, на гару, на якой Бог пасяліцца пажадаў? І ГОСПАД будзе жыць там заўсёды.
14994	PSA 69:6	Больш, чым валасоў на галаве маёй, тых, што мяне ненавідзяць без прычыны, узмацніліся тыя, што нішчаць мяне, ворагі мае падступныя. Чаго не рабаваў, мушу аддаваць.
15104	PSA 74:1	Навучаньне Асафа. Чаму Ты, Божа, нас назаўсёды адкінуў? Чаму ўзгарэўся Твой гнеў на авечкі чарады Тваёй?
15114	PSA 74:11	Чаму Ты стрымліваеш руку Тваю і правіцу Тваю? Вым яе з-за пазухі Тваёй і ўдар!
15270	PSA 80:14	Чаму Ты раскідаў агароджу ейную, і кожны, хто ідзе дарогаю, абрывае яе?
15484	PSA 92:8	Чалавек бязглузды ня будзе ведаць, і дурань не зразумее гэтага.
15552	PSA 97:8	Чуе гэта Сыён і весяліцца, і радуюцца дочкі Юдавы дзеля судоў Тваіх, ГОСПАДЗЕ!
15725	PSA 106:7	Бацькі нашыя ў Эгіпце не зразумелі цудаў Тваіх, ня памяталі мноства міласэрнасьці Тваёй бунтаваліся ля мора, пры моры Чырвоным.
15727	PSA 106:9	Ён утаймаваў мора Чырвонае, і яно высахла; і Ён правёў іх праз бяздоньне як праз пустыню.
15740	PSA 106:22	цуды ў зямлі Хамавай, страшныя [рэчы] ля мора Чырвонага.
16092	PSA 119:126	Час дзейнічаць для ГОСПАДА, [бо] яны парушылі закон Твой.
16277	PSA 136:13	Таго, Які мора Чырвонае расьсек, бо на вякі міласэрнасьць Яго;
16279	PSA 136:15	і кінуў фараона і войска ягонае ў мора Чырвонае, бо на вякі міласэрнасьць Яго;
16344	PSA 140:13	Чалавек з [ліхім] языком на зямлі ня ўстоіць; на чалавека злачыннага ліхоцьце цікаваць будзе, каб загубіць яго.
16370	PSA 143:7	Пасьпяшайся, адкажы мне, ГОСПАДЗЕ! Чэзьне дух мой! Не хавай жа аблічча Твайго ад мяне, каб ня стаўся я падобным да таго, хто зыходзіць у магілу.
16379	PSA 144:4	Чалавек падобны да марнасьці; дні ягоныя — быццам цень, што мінае.
16599	PRO 5:12	І ты скажаш: «Чаму я зьненавідзеў настаўленьне, і сэрца маё ўзгардзіла дакараньнем.
16622	PRO 6:12	Чалавек нягодны, чалавек злачынны ходзіць з хлусьлівымі вуснамі,
16754	PRO 10:28	Чаканьне праведнікаў — радасьць, а спадзяваньне бязбожнікаў загіне.
16775	PRO 11:17	Чалавек міласэрны робіць дабро душы сваёй, а бязьлітасны нішчыць цела сваё.
16812	PRO 12:23	Чалавек разумны прыхоўвае веданьне, а сэрца дурняў абвяшчае глупства.
16895	PRO 15:18	Чалавек гняўлівы выклікае звадкі, а няскоры да гневу супакойвае спрэчку.
16937	PRO 16:27	Чалавек нягодны ліхоцьце рыхтуе, і ў вуснах ягоных нібы агонь, які паліць.
16938	PRO 16:28	Чалавек падступны сее звадкі, і пляткар разьдзяляе сяброў.
16939	PRO 16:29	Чалавек злачынны зводзіць бліжняга свайго і вядзе яго на шлях нядобры,
16961	PRO 17:18	Чалавек, пазбаўлены розуму, дае руку і ручаецца перад абліччам бліжняга свайго.
16995	PRO 18:24	Чалавек, які мае сяброў, сам павінен быць сяброўскі, і бывае, што сябар больш любіць, чым брат.
17070	PRO 21:16	Чалавек, што зьбіваецца са шляху розуму, супачы?не ў грамадзе памёршых.
17083	PRO 21:29	Чалавек бязбожны ўпарты абліччам сваім, а правы разумее шлях свой.
17237	PRO 26:26	[Чыя] нянавісьць прыхоўваецца ашуканствам, таго ліхота выявіцца перад грамадою.
17269	PRO 28:3	Чалавек бедны, які ўціскае ўбогіх, як залеўны дождж, [што пакідае] бяз хлеба.
17283	PRO 28:17	Чалавек, абцяжараны крывёю душы [другога], будзе бегаць да магілы, і ніхто не падтрымае яго.
17286	PRO 28:20	Чалавек верны багаты ў дабраславенствы, а хто сьпяшаецца ўзбагацець, не міне пакараньня.
17295	PRO 29:1	Чалавек, які на дакараньне робіць цьвёрдым карак свой, раптоўна будзе зьнішчаны, і ня будзе аздараўленьня.
17297	PRO 29:3	Чалавек, які любіць мудрасьць, радуе бацьку свайго, а той, які сябруе з распусьніцамі, распускае маёмасьць.
17299	PRO 29:5	Чалавек, які лісьлівіць бліжняму свайму, стаўляе сетку нагам ягоным.
17431	ECC 3:2	Час нараджацца i час памiраць, час садзiць i час вырываць тое, што пасаджана.
17432	ECC 3:3	Час забiваць i час лекаваць, час разбураць i час будаваць.
17433	ECC 3:4	Час плакаць i час сьмяяцца, час галасiць i час танчыць.
17434	ECC 3:5	Час кiдаць камянi i час зьбiраць камяні, час абдымаць i час пазьбягаць абдымкаў.
17435	ECC 3:6	Час шукаць i час губляць, час захоўваць i час пакiдаць.
17436	ECC 3:7	Час разьдзiраць i час сшываць, час маўчаць i час гаварыць.
17437	ECC 3:8	Час любiць i час ненавiдзець, час вайны i час мiру.
17459	ECC 4:8	[Чалавек] адзін, i няма другога, таксама няма анi сына, анi брата ў яго, і няма канца ўсёй цяжкай працы ягонай, i вока ягонае не насычаецца багацьцем, [і кажа ён:] “Для каго я працую i пазбаўляю душу сваю дабра?” Гэта таксама марнасьць і кепскі занятак.
17489	ECC 6:2	Чалавек, якому Бог дае багацьце, i маёмасьць, i славу, i няма нiякай нястачы для душы ягонай нi ў чым, чаго не пажадаў бы ён, і не дае яму Бог улады, каб спажыць гэта, але чужы чалавек спажывае тое. Гэта марнасьць i ліхая немач.
17495	ECC 6:8	Бо чым лепшы мудры за дурня? Чым [лепшы] прыгнечаны, які ведае, як хадзiць перад жывымi?
17527	ECC 7:28	Чаго яшчэ шукала душа мая i не знайшла? Чалавека аднаго з тысячы я знайшоў, а жанчыны сярод усіх іх не знайшоў.
23434	MAT 8:20	І кажа яму Ісус: «Лісы маюць норы, і птушкі нябесныя — гнёзды, а Сын Чалавечы ня мае, дзе галаву схіліць».
23440	MAT 8:26	І кажа ім: «Чаго вы палохаецеся, малаверы?» Тады, устаўшы, забараніў вятрам і мору, і сталася вялікая ціша.
23452	MAT 9:4	І, бачачы думкі іхнія, Ісус сказаў: «Чаму злое вы падумалі ў сэрцах вашых?
23454	MAT 9:6	Але, каб вы ведалі, што Сын Чалавечы мае ўладу на зямлі адпускаць грахі», — кажа тады спараліжаванаму: «Устань, вазьмі ложак твой і ідзі ў дом твой».
23462	MAT 9:14	Тады прыходзяць да Яго вучні Янавы, кажучы: «Чаму мы і фарысэі шмат посьцім, а Твае вучні ня посьцяць?»
23509	MAT 10:23	Калі ж будуць перасьледаваць вас у адным горадзе, уцякайце ў другі, бо сапраўды кажу вам: вы не абыйдзеце ўсіх гарадоў Ізраіля, як прыйдзе Сын Чалавечы.
23547	MAT 11:19	Прыйшоў Сын Чалавечы, есьць і п’е; і кажуць: “Вось, чалавек — абжора і п’яніца, сябра мытнікаў і грэшнікаў”. І апраўдана мудрасьць дзецьмі яе».
23566	MAT 12:8	Бо Сын Чалавечы ёсьць Гаспадар і суботы».
23590	MAT 12:32	І калі хто скажа слова супраць Сына Чалавечага, будзе адпушчана яму; а калі хто скажа супраць Духа Сьвятога, ня будзе адпушчана яму ані ў гэтым веку, ані ў будучым.
23598	MAT 12:40	Бо як Ёна быў у чэраве кіта тры дні і тры ночы, так і Сын Чалавечы будзе ў сэрцы зямлі тры дні і тры ночы.
23645	MAT 13:37	Ён жа, адказваючы, сказаў ім: «Сейбіт добрага насеньня — гэта Сын Чалавечы.
23649	MAT 13:41	пашле Сын Чалавечы анёлаў Сваіх, і зьбяруць з Валадарства Ягонага ўсе згаршэньні і ўсіх, хто чыніць беззаконьне.
23697	MAT 14:31	А Ісус адразу, працягнуўшы руку, схапіў яго і кажа яму: «Малаверны! Чаму ты засумняваўся?»
23704	MAT 15:2	«Чаму вучні Твае адступаюцца ад традыцыяў старэйшых? Бо ня мыюць рукі свае, калі ядуць хлеб».
23705	MAT 15:3	Ён жа, адказваючы, сказаў ім: «Чаму і вы адступаецеся ад прыказаньня Божага дзеля традыцыяў вашых?
23749	MAT 16:8	Зразумеўшы ж гэта, Ісус сказаў ім: «Чаму разважаеце між сабою, малаверы, што хлябоў ня ўзялі?
23754	MAT 16:13	А прыйшоўшы ў межы Цэзарэі Філіпавай, Ісус спытаўся ў вучняў Сваіх, кажучы: «Кім людзі называюць Мяне, Сына Чалавечага?»
23768	MAT 16:27	Бо мае прыйсьці Сын Чалавечы ў славе Айца Свайго з анёламі Сваімі; і тады аддасьць кожнаму паводле ўчынкаў ягоных.
23769	MAT 16:28	Сапраўды кажу вам: ёсьць некаторыя, што тут стаяць, якія не пакаштуюць сьмерці, пакуль ня ўбачаць Сына Чалавечага, Які ідзе ў Валадарстве Сваім».
23778	MAT 17:9	І як зыходзілі яны з гары, Ісус загадаў ім, кажучы: «Нікому не кажыце пра гэты відзеж, пакуль Сын Чалавечы не ўваскрэсьне з мёртвых».
23779	MAT 17:10	І спыталіся ў Яго вучні Ягоныя, кажучы: «Чаму ж кніжнікі кажуць, што Ільля мусіць прыйсьці спачатку?»
23781	MAT 17:12	А Я кажу вам, што Ільля ўжо прыйшоў, і не пазналі яго, але ўчынілі з ім, як хацелі; гэтак і Сын Чалавечы мае перацярпець ад іх».