7 | GEN 1:7 | Et fecit Deus firmamentum, divisitque aquas, quæ erant sub firmamento, ab his, quæ erant super firmamentum. Et factum est ita. |
11 | GEN 1:11 | Et ait: Germinet terra herbam virentem, et facientem semen, et lignum pomiferum faciens fructum juxta genus suum, cujus semen in semetipso sit super terram. Et factum est ita. |
12 | GEN 1:12 | Et protulit terra herbam virentem, et facientem semen juxta genus suum, lignumque faciens fructum, et habens unumquodque sementem secundum speciem suam. Et vidit Deus quod esset bonum. |
26 | GEN 1:26 | et ait: Faciamus hominem ad imaginem et similitudinem nostram: et præsit piscibus maris, et volatilibus cæli, et bestiis, universæque terræ, omnique reptili, quod movetur in terra. |
27 | GEN 1:27 | Et creavit Deus hominem ad imaginem suam: ad imaginem Dei creavit illum, masculum et feminam creavit eos. |
29 | GEN 1:29 | Dixitque Deus: Ecce dedi vobis omnem herbam afferentem semen super terram, et universa ligna quæ habent in semetipsis sementem generis sui, ut sint vobis in escam: |
30 | GEN 1:30 | et cunctis animantibus terræ, omnique volucri cæli, et universis quæ moventur in terra, et in quibus est anima vivens, ut habeant ad vescendum. Et factum est ita. |
36 | GEN 2:5 | et omne virgultum agri antequam oriretur in terra, omnemque herbam regionis priusquam germinaret: non enim pluerat Dominus Deus super terram, et homo non erat qui operaretur terram: |
38 | GEN 2:7 | Formavit igitur Dominus Deus hominem de limo terræ, et inspiravit in faciem ejus spiraculum vitæ, et factus est homo in animam viventem. |
39 | GEN 2:8 | Plantaverat autem Dominus Deus paradisum voluptatis a principio, in quo posuit hominem quem formaverat. |
40 | GEN 2:9 | Produxitque Dominus Deus de humo omne lignum pulchrum visu, et ad vescendum suave lignum etiam vitæ in medio paradisi, lignumque scientiæ boni et mali. |
42 | GEN 2:11 | Nomen uni Phison: ipse est qui circuit omnem terram Hevilath, ubi nascitur aurum: |
43 | GEN 2:12 | et aurum terræ illius optimum est; ibi invenitur bdellium, et lapis onychinus. |
44 | GEN 2:13 | Et nomen fluvii secundi Gehon; ipse est qui circumit omnem terram Æthiopiæ. |
45 | GEN 2:14 | Nomen vero fluminis tertii, Tigris: ipse vadit contra Assyrios. Fluvius autem quartus, ipse est Euphrates. |
46 | GEN 2:15 | Tulit ergo Dominus Deus hominem, et posuit eum in paradiso voluptatis, ut operaretur, et custodiret illum: |
49 | GEN 2:18 | Dixit quoque Dominus Deus: Non est bonum esse hominem solum: faciamus ei adjutorium simile sibi. |
50 | GEN 2:19 | Formatis igitur Dominus Deus de humo cunctis animantibus terræ, et universis volatilibus cæli, adduxit ea ad Adam, ut videret quid vocaret ea: omne enim quod vocavit Adam animæ viventis, ipsum est nomen ejus. |
54 | GEN 2:23 | Dixitque Adam: Hoc nunc os ex ossibus meis, et caro de carne mea: hæc vocabitur Virago, quoniam de viro sumpta est. |
55 | GEN 2:24 | Quam ob rem relinquet homo patrem suum, et matrem, et adhærebit uxori suæ: et erunt duo in carne una. |
62 | GEN 3:6 | Vidit igitur mulier quod bonum esset lignum ad vescendum, et pulchrum oculis, aspectuque delectabile: et tulit de fructu illius, et comedit: deditque viro suo, qui comedit. |
68 | GEN 3:12 | Dixitque Adam: Mulier, quam dedisti mihi sociam, dedit mihi de ligno, et comedi. |
69 | GEN 3:13 | Et dixit Dominus Deus ad mulierem: Quare hoc fecisti? Quæ respondit: Serpens decepit me, et comedi. |
70 | GEN 3:14 | Et ait Dominus Deus ad serpentem: [Quia fecisti hoc, maledictus es inter omnia animantia, et bestias terræ: super pectus tuum gradieris, et terram comedes cunctis diebus vitæ tuæ. |
74 | GEN 3:18 | Spinas et tribulos germinabit tibi, et comedes herbam terræ. |
80 | GEN 3:24 | Ejecitque Adam: et collocavit ante paradisum voluptatis cherubim, et flammeum gladium, atque versatilem, ad custodiendam viam ligni vitæ. |
81 | GEN 4:1 | Adam vero cognovit uxorem suam Hevam, quæ concepit et peperit Cain, dicens: Possedi hominem per Deum. |
85 | GEN 4:5 | Ad Cain vero, et ad munera illius non respexit: iratusque est Cain vehementer, et concidit vultus ejus. |
94 | GEN 4:14 | Ecce ejicis me hodie a facie terræ, et a facie tua abscondar, et ero vagus et profugus in terra: omnis igitur qui invenerit me, occidet me. |
96 | GEN 4:16 | Egressusque Cain a facie Domini, habitavit profugus in terra ad orientalem plagam Eden. |
97 | GEN 4:17 | Cognovit autem Cain uxorem suam, quæ concepit, et peperit Henoch: et ædificavit civitatem, vocavitque nomen ejus ex nomine filii sui, Henoch. |
98 | GEN 4:18 | Porro Henoch genuit Irad, et Irad genuit Maviaël, et Maviaël genuit Mathusaël, et Mathusaël genuit Lamech. |
100 | GEN 4:20 | Genuitque Ada Jabel, qui fuit pater habitantium in tentoriis, atque pastorum. |
101 | GEN 4:21 | Et nomen fratris ejus Jubal: ipse fuit pater canentium cithara et organo. |
103 | GEN 4:23 | Dixitque Lamech uxoribus suis Adæ et Sellæ: [Audite vocem meam, uxores Lamech; auscultate sermonem meum: quoniam occidi virum in vulnus meum, et adolescentulum in livorem meum. |
104 | GEN 4:24 | Septuplum ultio dabitur de Cain: de Lamech vero septuagies septies.] |
105 | GEN 4:25 | Cognovit quoque adhuc Adam uxorem suam: et peperit filium, vocavitque nomen ejus Seth, dicens: Posuit mihi Deus semen aliud pro Abel, quem occidit Cain. |
106 | GEN 4:26 | Sed et Seth natus est filius, quem vocavit Enos: iste cœpit invocare nomen Domini. |
107 | GEN 5:1 | Hic est liber generationis Adam. In die qua creavit Deus hominem, ad similitudinem Dei fecit illum. |
109 | GEN 5:3 | Vixit autem Adam centum triginta annis: et genuit ad imaginem et similitudinem suam, vocavitque nomen ejus Seth. |
110 | GEN 5:4 | Et facti sunt dies Adam, postquam genuit Seth, octingenti anni: genuitque filios et filias. |
112 | GEN 5:6 | Vixit quoque Seth centum quinque annis, et genuit Enos. |
113 | GEN 5:7 | Vixitque Seth, postquam genuit Enos, octingentis septem annis, genuitque filios et filias. |
114 | GEN 5:8 | Et facti sunt omnes dies Seth nongentorum duodecim annorum, et mortuus est. |
124 | GEN 5:18 | Vixitque Jared centum sexaginta duobus annis, et genuit Henoch. |
125 | GEN 5:19 | Et vixit Jared, postquam genuit Henoch, octingentis annis, et genuit filios et filias. |
127 | GEN 5:21 | Porro Henoch vixit sexaginta quinque annis, et genuit Mathusalam. |
128 | GEN 5:22 | Et ambulavit Henoch cum Deo: et vixit, postquam genuit Mathusalam, trecentis annis, et genuit filios et filias. |
129 | GEN 5:23 | Et facti sunt omnes dies Henoch trecenti sexaginta quinque anni. |
131 | GEN 5:25 | Vixit quoque Mathusala centum octoginta septem annis, et genuit Lamech. |
132 | GEN 5:26 | Et vixit Mathusala, postquam genuit Lamech, septingentis octoginta duobus annis, et genuit filios et filias. |
133 | GEN 5:27 | Et facti sunt omnes dies Mathusala nongenti sexaginta novem anni, et mortuus est. |
134 | GEN 5:28 | Vixit autem Lamech centum octoginta duobus annis, et genuit filium: |
136 | GEN 5:30 | Vixitque Lamech, postquam genuit Noë, quingentis nonaginta quinque annis, et genuit filios et filias. |
137 | GEN 5:31 | Et facti sunt omnes dies Lamech septingenti septuaginta septem anni, et mortuus est. Noë vero cum quingentorum esset annorum, genuit Sem, Cham et Japheth. |
139 | GEN 6:1 | Cumque cœpissent homines multiplicari super terram, et filias procreassent, |
140 | GEN 6:2 | videntes filii Dei filias hominum quod essent pulchræ, acceperunt sibi uxores ex omnibus, quas elegerant. |
141 | GEN 6:3 | Dixitque Deus: Non permanebit spiritus meus in homine in æternum, quia caro est: eruntque dies illius centum viginti annorum. |
142 | GEN 6:4 | Gigantes autem erant super terram in diebus illis: postquam enim ingressi sunt filii Dei ad filias hominum, illæque genuerunt, isti sunt potentes a sæculo viri famosi. |
143 | GEN 6:5 | Videns autem Deus quod multa malitia hominum esset in terra, et cuncta cogitatio cordis intenta esset ad malum omni tempore, |
144 | GEN 6:6 | pœnituit eum quod hominum fecisset in terra. Et tactus dolore cordis intrinsecus, |
145 | GEN 6:7 | Delebo, inquit, hominem, quem creavi, a facie terræ, ab homine usque ad animantia, a reptili usque ad volucres cæli: pœnitet enim me fecisse eos. |
148 | GEN 6:10 | Et genuit tres filios, Sem, Cham et Japheth. |
161 | GEN 7:1 | Dixitque Dominus ad eum: Ingredere tu et omnis domus tua in arcam: te enim vidi justum coram me in generatione hac. |
164 | GEN 7:4 | Adhuc enim, et post dies septem ego pluam super terram quadraginta diebus et quadraginta noctibus: et delebo omnem substantiam, quam feci, de superficie terræ. |
173 | GEN 7:13 | In articulo diei illius ingressus est Noë, et Sem, et Cham, et Japheth filii ejus; uxor illius, et tres uxores filiorum ejus cum eis in arcam: |
178 | GEN 7:18 | Vehementer enim inundaverunt, et omnia repleverunt in superficie terræ: porro arca ferebatur super aquas. |
181 | GEN 7:21 | Consumptaque est omnis caro quæ movebatur super terram, volucrum, animantium, bestiarum, omniumque reptilium, quæ reptant super terram: universi homines, |
183 | GEN 7:23 | Et delevit omnem substantiam quæ erat super terram, ab homine usque ad pecus, tam reptile quam volucres cæli: et deleta sunt de terra. Remansit autem solus Noë, et qui cum eo erant in arca. |
186 | GEN 8:2 | Et clausi sunt fontes abyssi, et cataractæ cæli: et prohibitæ sunt pluviæ de cælo. |
193 | GEN 8:9 | Quæ cum non invenisset ubi requiesceret pes ejus, reversa est ad eum in arcam: aquæ enim erant super universam terram: extenditque manum, et apprehensam intulit in arcam. |
196 | GEN 8:12 | Expectavitque nihilominus septem alios dies: et emisit columbam, quæ non est reversa ultra ad eum. |
204 | GEN 8:20 | Ædificavit autem Noë altare Domino: et tollens de cunctis pecoribus et volucribus mundis, obtulit holocausta super altare. |
205 | GEN 8:21 | Odoratusque est Dominus odorem suavitatis, et ait: Nequaquam ultra maledicam terræ propter homines: sensus enim et cogitatio humani cordis in malum prona sunt ab adolescentia sua: non igitur ultra percutiam omnem animam viventem sicut feci. |
206 | GEN 8:22 | Cunctis diebus terræ, sementis et messis, frigus et æstus, æstas et hiems, nox et dies non requiescent. |
211 | GEN 9:5 | Sanguinem enim animarum vestrarum requiram de manu cunctarum bestiarum: et de manu hominis, de manu viri, et fratris ejus requiram animam hominis. |
212 | GEN 9:6 | Quicumque effuderit humanum sanguinem, fundetur sanguis illius: ad imaginem quippe Dei factus est homo. |