1 | GEN 1:1 | Mula-mula Tuhan Allah bekin langit deng bumi. |
2 | GEN 1:2 | Itu waktu, bumi balóm jadi, deng samua masi harba-biruk. Yang ada, aer. Deng galáp gulita tutu ame sang dia. Tuhan pung Roh ada bajalan di atas itu aer. |
3 | GEN 1:3 | Ais Tuhan Allah omong bilang, “Musti ada taráng.” Omong abis bagitu ju, taráng ada. |
4 | GEN 1:4 | Lia itu taráng, ju Dia pung hati sanáng, tagal apa yang Dia su bekin tu, memang bae. Ais Dia kasi pisa itu taráng dari galáp, ko satu-satu ada pung waktu sandiri. |
5 | GEN 1:5 | Dia kasi nama taráng tu, ‘siang’, deng galáp tu, ‘malam’. Itu hari partama. |
6 | GEN 1:6 | Ais Tuhan Allah omong lai bilang, “Musti ada tampa kosong ko kasi pisa aer. Andia ko ada aer di bagian atas, deng ada aer di bagian bawa.” Omong abis bagitu ju, itu aer tabagi dua. |
8 | GEN 1:8 | Ais Dia kasi nama tampa kosong di bagian atas tu, ‘langit’. Itu hari kadua. |
9 | GEN 1:9 | Ais Tuhan Allah omong lai bilang, “Aer di bagian bawa tu musti takumpul di satu tampa, ko biar ada tana karíng.” Omong abis bagitu ju, tana karíng ada. |
10 | GEN 1:10 | Ais tana karíng tu, Dia kasi nama ‘darat’; deng aer yang takumpul tu, Dia kasi nama ‘laut’. Lia itu samua, ju Dia pung hati sanáng, tagal apa yang Dia su bekin tu, memang bae. |