6	GEN 1:6	Potem Bóg powiedział: Niech stanie się firmament pośrodku wód i niech oddzieli wody od wód.
9	GEN 1:9	Potem Bóg powiedział: Niech się zbiorą w jednym miejscu wody, które są pod niebem, i niech się ukaże sucha powierzchnia. I tak się stało.
11	GEN 1:11	Potem Bóg powiedział: Niech ziemia zrodzi trawę, rośliny wydające nasiona i drzewo urodzajne przynoszące owoc według swego rodzaju, którego nasienie będzie w nim na ziemi. I tak się stało.
14	GEN 1:14	Potem Bóg powiedział: Niech się staną światła na firmamencie nieba, by oddzielały dzień od nocy, i niech stanowią znaki, pory roku, dni i lata.
20	GEN 1:20	Potem Bóg powiedział: Niech wody hojnie wydadzą żywe istoty, a ptactwo niech lata nad ziemią, pod firmamentem nieba.
26	GEN 1:26	Potem Bóg powiedział: Uczyńmy człowieka na nasz obraz według naszego podobieństwa; niech panuje nad rybami morskimi i ptactwem niebieskim, nad bydłem i całą ziemią oraz nad wszelkimi zwierzętami pełzającymi, które pełzają po ziemi.
28	GEN 1:28	I Bóg błogosławił im. Potem Bóg powiedział do nich: Bądźcie płodni i rozmnażajcie się, napełniajcie ziemię i czyńcie ją sobie poddaną; panujcie nad rybami morskimi i nad ptactwem niebieskim, i nad wszelkimi zwierzętami, które poruszają się po ziemi.
35	GEN 2:4	Takie są dzieje stworzenia niebios i ziemi w dniu, w którym PAN Bóg uczynił ziemię i niebiosa;
36	GEN 2:5	Wszelkie krzewy polne, zanim były na ziemi, i wszelkie rośliny polne, nim wzeszły. Bo PAN Bóg jeszcze nie spuścił deszczu na ziemię i nie było człowieka, który by uprawiał ziemię.
38	GEN 2:7	Wtedy PAN Bóg ukształtował człowieka z prochu ziemi i tchnął w jego nozdrza tchnienie życia. I człowiek stał się żywą duszą.
39	GEN 2:8	PAN Bóg zasadził też ogród w Edenie, na wschodzie, i umieścił tam człowieka, którego ukształtował.
40	GEN 2:9	I wywiódł PAN Bóg z ziemi wszelkie drzewa miłe dla oka i których owoce były dobre do jedzenia oraz drzewo życia pośrodku ogrodu i drzewo poznania dobra i zła.
42	GEN 2:11	Nazwa pierwszej – Piszon; to ta, która okrąża całą ziemię Chawila, gdzie znajduje się złoto.
46	GEN 2:15	PAN Bóg wziął więc człowieka i umieścił go w ogrodzie Eden, aby go uprawiał i strzegł.
47	GEN 2:16	I rozkazał PAN Bóg człowiekowi: Możesz jeść do woli z każdego drzewa ogrodu;
49	GEN 2:18	PAN Bóg powiedział też: Niedobrze, by człowiek był sam; uczynię mu odpowiednią dla niego pomoc.
50	GEN 2:19	I ukształtował PAN Bóg z ziemi wszelkie zwierzęta polne i wszelkie ptactwo niebieskie, i przyprowadził je do Adama, aby zobaczyć, jak je nazwie; a jak Adam nazwał każdą istotę żywą, taka była jej nazwa.
52	GEN 2:21	Wtedy PAN Bóg zesłał głęboki sen na Adama; a gdy zasnął, wyjął jedno z jego żeber i zapełnił ciałem miejsce po nim.
53	GEN 2:22	I z tego żebra, które PAN Bóg wyjął z Adama, utworzył kobietę i przyprowadził ją do Adama.
57	GEN 3:1	A wąż był bardziej przebiegły niż wszystkie zwierzęta polne, które PAN Bóg uczynił. Powiedział on do kobiety: Czy Bóg rzeczywiście powiedział: Nie wolno wam jeść ze wszystkich drzew tego ogrodu?
64	GEN 3:8	Wtedy usłyszeli głos PANA Boga chodzącego po ogrodzie w powiewie dziennym. I Adam, i jego żona ukryli się przed obliczem PANA Boga wśród drzew ogrodu.
65	GEN 3:9	I PAN Bóg zawołał na Adama, i zapytał go: Gdzie jesteś?
69	GEN 3:13	PAN Bóg zapytał kobietę: Co zrobiłaś? I odpowiedziała kobieta: Wąż mnie zwiódł i zjadłam.
70	GEN 3:14	Wtedy PAN Bóg powiedział do węża: Ponieważ to uczyniłeś, będziesz przeklęty wśród wszelkiego bydła i wśród wszelkich zwierząt polnych. Na brzuchu będziesz się czołgać i proch będziesz jeść po wszystkie dni swego życia.
73	GEN 3:17	Do Adama zaś powiedział: Ponieważ usłuchałeś głosu swojej żony i zjadłeś z drzewa, o którym ci przykazałem, mówiąc: Nie będziesz z niego jadł – przeklęta będzie ziemia z twego powodu, w trudzie będziesz z niej spożywać po wszystkie dni twego życia.
77	GEN 3:21	I PAN Bóg sporządził dla Adama i jego żony odzienie ze skór i przyodział ich.
78	GEN 3:22	Wtedy PAN Bóg powiedział: Oto człowiek stał się jak jeden z nas, znający dobro i zło. Wygnajmy go więc, aby nie wyciągnął swej ręki i nie wziął z drzewa życia, by jeść i żyć na wieki.
79	GEN 3:23	PAN Bóg wydalił go więc z ogrodu Eden, aby uprawiał ziemię, z której został wzięty.
81	GEN 4:1	Potem Adam obcował ze swoją żoną Ewą, a ta poczęła i urodziła Kaina. I powiedziała: Otrzymałam mężczyznę od PANA.
83	GEN 4:3	Z biegiem czasu zdarzyło się, że Kain przyniósł PANU ofiarę z plonów ziemi.
84	GEN 4:4	Także Abel przyniósł z pierworodnych swej trzody i z ich tłuszczu. A PAN wejrzał na Abla i jego ofiarę.
86	GEN 4:6	Wtedy PAN zapytał Kaina: Dlaczego się rozgniewałeś? Czemu spochmurniała twoja twarz?
89	GEN 4:9	Wtedy PAN zapytał Kaina: Gdzie jest twój brat Abel? On odpowiedział: Nie wiem. Czy ja jestem stróżem mego brata?
93	GEN 4:13	Wtedy Kain powiedział do PANA: Zbyt ciężka jest moja kara, bym mógł ją znieść.
95	GEN 4:15	PAN mu odpowiedział: Zaprawdę, ktokolwiek zabije Kaina, poniesie siedmiokrotną zemstę. I nałożył PAN na Kaina piętno, aby nie zabił go nikt, kto by go spotkał.
96	GEN 4:16	Wtedy odszedł Kain sprzed oblicza PANA i zamieszkał w ziemi Nod, na wschód od Edenu.
106	GEN 4:26	Setowi też urodził się syn i nadał mu imię Enosz. Wtedy zaczęto wzywać imienia PANA.
113	GEN 5:7	Po spłodzeniu Enosza Set żył osiemset siedem lat i spłodził synów i córki.
116	GEN 5:10	Po spłodzeniu Kenana Enosz żył osiemset piętnaście lat i spłodził synów i córki.
119	GEN 5:13	Po spłodzeniu Mahalaleela Kenan żył osiemset czterdzieści lat i spłodził synów i córki.
122	GEN 5:16	Po spłodzeniu Jareda Mahalaleel żył osiemset trzydzieści lat i spłodził synów i córki.
125	GEN 5:19	Po spłodzeniu Henocha Jared żył osiemset lat i spłodził synów i córki.
128	GEN 5:22	Po spłodzeniu Matuzalema Henoch chodził z Bogiem trzysta lat i spłodził synów i córki.
132	GEN 5:26	Po spłodzeniu Lameka Matuzalem żył siedemset osiemdziesiąt dwa lata i spłodził synów i córki.
135	GEN 5:29	I nadał mu imię Noe, mówiąc: Ten nas pocieszy w naszej pracy i w trudzie naszych rąk, z powodu ziemi, którą PAN przeklął.
136	GEN 5:30	Po spłodzeniu Noego Lamek żył pięćset dziewięćdziesiąt pięć lat i spłodził synów i córki.
141	GEN 6:3	I powiedział PAN: Mój duch nie będzie na zawsze się spierał z człowiekiem, bo jest on ciałem. Będzie więc jego dni sto dwadzieścia lat.
143	GEN 6:5	A gdy PAN widział, że wielka jest niegodziwość ludzi na ziemi i wszystkie zamysły i myśli ich serca były tylko złe po wszystkie dni;
144	GEN 6:6	Żałował PAN, że uczynił człowieka na ziemi, i ubolewał nad tym całym sercem.
145	GEN 6:7	I PAN powiedział: Zgładzę z powierzchni ziemi człowieka, którego stworzyłem, zarówno człowieka, jak i bydło, zwierzęta pełzające i ptactwo niebieskie, bo żałuję, że ich uczyniłem.
146	GEN 6:8	Ale Noe znalazł łaskę w oczach PANA.
161	GEN 7:1	Potem PAN powiedział do Noego: Wejdź ty wraz z całym twoim domem do arki, gdyż widziałem cię, że jesteś sprawiedliwy przede mną w tym pokoleniu.
164	GEN 7:4	Pozostaje bowiem jeszcze siedem dni, a potem spuszczę deszcz na ziemię, na czterdzieści dni i czterdzieści nocy, i zgładzę z powierzchni ziemi wszelkie stworzenie, które uczyniłem.
165	GEN 7:5	Noe uczynił więc wszystko, co mu PAN rozkazał.
169	GEN 7:9	Po parze weszło do Noego do arki, samiec i samica, jak Bóg rozkazał Noemu.
176	GEN 7:16	A te, które weszły, samiec i samica z każdego ciała weszły, jak mu Bóg rozkazał. I zamknął PAN za nim drzwi.
183	GEN 7:23	Tak zostało zgładzone wszelkie stworzenie, które było na powierzchni ziemi, od człowieka aż do bydła, zwierząt pełzających i ptactwa niebieskiego. Wszystko to zostało zgładzone z ziemi. Pozostał tylko Noe i ci, którzy z nim byli w arce.
190	GEN 8:6	Po upływie czterdziestu dni Noe otworzył okno arki, które zrobił.
192	GEN 8:8	Potem wypuścił gołębicę, aby zobaczyć, czy wody opadły z powierzchni ziemi.
204	GEN 8:20	Potem Noe zbudował ołtarz dla PANA i wziął z każdego czystego zwierzęcia i z każdego czystego ptactwa, i złożył całopalenia na tym ołtarzu.
205	GEN 8:21	I PAN poczuł miłą woń, i PAN powiedział w swoim sercu: Nie będę więcej przeklinał ziemi z powodu człowieka, bo myśl serca człowieka jest zła od jego młodości. Nie wytracę więcej wszystkiego, co żyje, jak teraz uczyniłem.
206	GEN 8:22	Póki ziemia będzie trwać, nie ustaną siew i żniwo, zimno i gorąco, lato i zima, dzień i noc.
214	GEN 9:8	Potem Bóg powiedział do Noego i do jego synów z nim:
227	GEN 9:21	Potem pił wino i upił się; i leżał odkryty w swoim namiocie.
232	GEN 9:26	Potem dodał: Niech będzie błogosławiony PAN Bóg Sema, a niech Kanaan będzie jego sługą.
241	GEN 10:6	A synowie Chama: Kusz, Misraim, Put i Kanaan.
244	GEN 10:9	Ten był mocarnym myśliwym przed PANEM. Dlatego mówi się: Tak jak Nimrod, mocarny myśliwy przed PANEM.
245	GEN 10:10	Początkiem jego królestwa były Babel, Erek, Akkad i Kalne w ziemi Szinear.
249	GEN 10:14	Oraz Patrusyma, Kasluchima (z których pochodzą Filistyni) i Kaftoryma.
260	GEN 10:25	Eberowi urodzili się dwaj synowie: imię jednego – Peleg, gdyż za jego dni ziemia została rozdzielona; a imię jego brata – Joktan.
271	GEN 11:4	Potem powiedzieli: Chodźcie, zbudujmy sobie miasto i wieżę, której szczyt sięgałby do nieba, i uczyńmy sobie imię, abyśmy się nie rozproszyli po powierzchni całej ziemi.
272	GEN 11:5	A PAN zstąpił, aby zobaczyć miasto i wieżę, które synowie ludzcy budowali.
273	GEN 11:6	I PAN powiedział: Oto lud jest jeden i wszyscy mają jeden język, a jest to dopiero początek ich dzieła. Teraz nic nie powstrzyma ich od wykonania tego, co zamierzają uczynić.
275	GEN 11:8	I tak PAN rozproszył ich stamtąd po całej powierzchni ziemi; i przestali budować miasto.
276	GEN 11:9	Dlatego nazwano je Babel, bo tam PAN pomieszał język całej ziemi. I stamtąd PAN rozproszył ich po całej powierzchni ziemi.
278	GEN 11:11	Po spłodzeniu Arpachszada Sem żył pięćset lat i spłodził synów i córki.
280	GEN 11:13	Po spłodzeniu Szelacha Arpachszad żył czterysta trzy lata i spłodził synów i córki.
282	GEN 11:15	Po spłodzeniu Ebera Szelach żył czterysta trzy lata i spłodził synów i córki.
283	GEN 11:16	Eber żył trzydzieści cztery lata i spłodził Pelega.
284	GEN 11:17	Po spłodzeniu Pelega Eber żył czterysta trzydzieści lat i spłodził synów i córki.
285	GEN 11:18	Peleg żył trzydzieści lat i spłodził Reu.
286	GEN 11:19	Po spłodzeniu Reu Peleg żył dwieście dziewięć lat i spłodził synów i córki.
288	GEN 11:21	Po spłodzeniu Seruga Reu żył dwieście siedem lat i spłodził synów i córki.
290	GEN 11:23	Po spłodzeniu Nachora Serug żył dwieście lat i spłodził synów i córki.
292	GEN 11:25	Po spłodzeniu Teracha Nachor żył sto dziewiętnaście lat i spłodził synów i córki.
300	GEN 12:1	I PAN powiedział do Abrama: Wyjdź z twojej ziemi i od twojej rodziny, i z domu twego ojca do ziemi, którą ci pokażę.
303	GEN 12:4	Wyszedł więc Abram, jak mu PAN rozkazał, poszedł z nim też Lot. Abram miał siedemdziesiąt pięć lat, gdy wyszedł z Charanu.
306	GEN 12:7	I PAN ukazał się Abramowi, i powiedział: Twemu potomstwu dam tę ziemię. I Abram zbudował tam ołtarz dla PANA, który mu się ukazał.
307	GEN 12:8	A stamtąd przeniósł się do góry na wschód od Betel i tam rozbił swój namiot między Betel od zachodu i Aj od wschodu. Tam również zbudował ołtarz dla PANA i wzywał imienia PANA.
308	GEN 12:9	Potem Abram wyruszył, idąc ku południu.
316	GEN 12:17	PAN jednak dotknął faraona i jego dom wielkimi plagami z powodu Saraj, żony Abrama.